گاه با خود می گویم،مگر همه ی ما خلق و خوی خدایی نداریم؟اگر خدا بی رحم نیست.چرا ما انقدر بی رحمیم؟
که درخت سبزی را به سنگی سخت قالب کنیم،دردی از جنس خاکستر را به بادی سرد بسپاریم،بی رحمی چیست مگر جز آنکه بشکنیم نو دلی را که صاحبش تازه بندش زده بود؟
خدایا بباف کناف آرزوهایمان را
از تو یک چیز میخواهم،سرونوشتم را بنویس آنگونه که در توهم های روزانه ام می بینم:)
درباره این سایت